Κριαράς, Εμμανουήλ

(Πειραιάς 1906 –). Φιλόλογος και πανεπιστημιακός. Σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και παρακολούθησε μαθήματα βυζαντινολογίας στο Μόναχο. Επίσης, πραγματοποίησε σπουδές συγκριτικής γραμματολογίας, νεοελληνικής γλώσσας και φιλολογίας στο πανεπιστήμιο του Παρισιού. Κατά την περίοδο 1930-50 εργάστηκε στο Μεσαιωνικό Αρχείο της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1938 έγινε διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ το 1950 εξελέγη καθηγητής της μεσαιωνικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, θέση στην οποία παρέμεινε έως το 1968, οπότε απολύθηκε από τη στρατιωτική δικτατορία. Επίσης, διετέλεσε γενικός γραμματέας του διοικητικού συμβουλίου του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη και πρόεδρος του Κέντρου Βυζαντινών Ερευνών. Σε όλο το διάστημα της σταδιοδρομίας του εργάστηκε με ζήλο για την επικράτηση της δημοτικής γλώσσας και την υιοθέτηση του μονοτονικού συστήματος. Διετέλεσε ξένος εταίρος των Ακαδημιών Ρώμης και Παλέρμου, αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ έχει λάβει πολλές τιμητικές διακρίσεις, ελληνικές και ξένες (Zappas, Γουλανδρή, Herder, Desrousseaux κ.ά.). Ανάμεσα στο πλούσιο συγγραφικό έργο του συγκαταλέγονται τα βιβλία Ψυχάρης (1959), Άρθρα και σημειώματα ενός δημοτικιστού (1972), Η σημερινή μας γλώσσα (1984), Πρόσωπα και θέματα από την ιστορία του δημοτικισμού (1986), Λεξικό της μεσαιωνικής ελληνικής δημώδους γραμματείας (η έκδοση του οποίου έχει ξεκινήσει από το 1969, ενώ έως τώρα έχουν εκδοθεί δέκα τόμοι) κ.ά. Ο φιλόλογος και πανεπιστημιακός Εμμανουήλ Κριαράς (φωτ. ΑΠΕ).